مدل ساختاری عوامل اثرگذار بر هوش معنوی ورزشکاران زورخانه‌ای

به­طور فزاینده‌ای مورد توجه روان‌شناسان مدیریتی قرار گرفته است. با این حال، اهمیت هوش معنوی در محیط‌های ورزشی از طرفی و همچنین نبود ابزاری برای سنجش جایگاه هوش معنوی در محیط‌های ورزشی از طرف دیگر، ضرورت بررسی محیط معنوی ورزش باستانی و چگونگی تأثیر آن را بر کارآیی و عملکرد ورزشکاران روشن می‌کند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری آن تمامی باستانی­کاران (1100N=) شهرستان یزد در سال 1390 بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند (186n=). ابزار اندازه­گیری داده‌ها، پرسشنامۀ استاندارد هوش معنوی هیلدبرانت (2011) با چهار مؤلفۀ تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعۀ حالت آگاهی سنجیده شد. یافته‌های آزمون آماری استنباطی PLS نشان داد بین تمام مؤلفه‌ها (تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی و توسعۀ حالت آگاهی) ارتباط مثبت و معنی­داری در سطح 01/0 برقرار است که نشان­دهندۀ ارتباط ساختاری بسیار زیاد هر یک از مؤلفه‌هاست. نتایج آمارۀ AVE نشان داد از میان عوامل اثرگذار بر هوش معنوی، تفکر انتقادی وجودی و توسعۀ حالت آگاهی بیشترین توان تبیین واریانس هوش معنوی را داشتند. همچنین بر اساس مدل مستخرج، مجذور همبستگی تبیین­شدۀ عوامل اثرگذار بر سازۀ هوش معنوی (958/0 R2:) به­دست آمد. با توجه به نتایج پژوهش می‌توان گفت با تقویت یکی از ابعاد وجودی ورزشکاران، مثل بعد جسمانی، می‌توان ابعاد دیگر همچون بعد آگاهی یا توسعۀ حالات شخصی از بعد معنوی آن‌ها را تقویت کرد و در نهایت، سبب ارتقای سطح جسمانی و روان‌شناختی ورزشکاران شد